lunes, 8 de agosto de 2011

Caraíva- Praia do Satu

Miércoles 13 de julio- Quarta-feira 13 de julho 2011

Nos levantamos con el dia medio nublado, pero de a poquito fue clareando, desayunamos y rumbeamos para el norte por la playa a pie.

Acordamos com o dia meio nublado, mas aos poucos foi clareando, tomamos café e saimos para o norte pela praia, a pé.


 Praia de Caraíva.
Las chicas animadas, corriendo por la playa.
As meninas animadas, correndo pela praia.


Llegamos al rio Caraívas y, como la marea estaba baja, pudimos atraversarlo a pie.

Chegamos no rio Caraívas e, como a maré estava baixa, conseguimos atravessa-lo a pé.


 Ya del otro lado del rio caminamos 3 km hasta llegar a la maravillosa Praia do Satu, la playa de Saturnino, un viejito que vive ahí hace mas de 30 años con su flia, sin luz ni  ningun tipo de infraestructura. En temporada alta tiene un quiosco que vende bebidas, pero ahora estaba cerrado.

Já do outro lado do rio andamos por 3 km até chegar na maravilhosa Praia do Satu, a praia de Saturnino, um velhinho que mora lá tem mais de 30 anos, com a sua familia, sem luz nem nenhum tipo de infraestrutura. Na temporada alta tem um quiosque que vende bebidas, mas agora estava fechado.




La playa es lindisima, llena de coqueros, sin gente, con un lago cerquita del mar y, mas adelante un rio en el que se puede bañar sin problemas. La duda es por donde empezar!!!

A praia é lindissima, cheia de coqueiros, sem gente, com um lago pertinho do mar e, mais a frente um rio no qual pode-se tomar banho sem problemas. A duvida é por onde começar!!!



Después de jugar bastante, emprendimos el camino de regreso, con una parada estratégica en una playa, ya que Milena rezongaba bastante por la caminada.

Depois de brincar bastante, emprendimos o caminho de retorno, com um parada estratégica numa praia, ja que Milena reclamava bastante da caminhada.



 Jugamos en la arena...
Brincamos na areia...
La sirena Giuliana descansó...
A sereia Giuliana descansou...



Y esta foto la saqué como testimonio de que la playa era toda nuestra!!! Nuestra sombrilla celeste, los chicos jugando con papi Paulo, los coqueros y el mar!!! Fué muy lindo. El cruce del rio a la vuelta tuvo que ser en canoa  porque la marea estaba alta y paramos a comer aipim frito en un barcito en la playa de Caraíva, porque Milena lloraba de hambre y juraba no aguantar hasta la noche! Llegados a la pousada, baño y salida con la linterna para cenar. La luna llena iluminaba la noche,asi que la linterna le sirvió a Mile para jugar. Cenamos en un restaurante en la orilla del rio y volvimos felices a la pousada.

E tirei esta foto como testemunha que a praia era toda nossa!!! Nossa sombrinha azul, as meninas brincando com papi Paulo, os coqueiros e o mar!!! Foi muito lindo. A travessia do rio na volta teve de ser na canoa porque a maré estava cheia e paramos para comer aimppim frito num barzinho na praia de Caraíva, porque Milena chorava de fome e jurava não aguentar até a noite! Chegamos na pousada, tomamos banho e saimos com lanterna para jantar. A lua cheia iluminava a noite, então Milena usou a lanterna para brincar. Jantamos num restaurante na beira do rio e voltamos felizes para a pousada.

Jueves 14 de julio- Quinta 14 de julho

Al dia siguiente desayunamos, compramos collares de semilla de pau brasil a una india en la pousada (Milena decia que eran semillas de M&M!!!), cargamos las valijas hasta el auto a pie por las callecitas de arena,ufa! y partimos rumbo a Salvador. Todo el dia de viaje nuevamente: 772 km, siendo los primeros de calle de tierra.
El viaje lindo, sin peaje. Paulo apurado, llegaba a los 140 km por hora en algunas rectas de la ruta y yo lo retaba. Como no me creía lo tuve que documentar con una fotito:

No dia seguinte tomamos café da manhã, compramos colares de semente de pau brasil de uma india na pousada (Milena falava que eram sementes de M&M!!!), carregamos as malas até o carro a pé pelas ruazinhas de areia, ufa! e partimos rumo a Salvador. Todo o dia de viagem novamente: 772 km, sendo os primeiros de estrada de terra. 
A viagem foi linda, sem pedagio. Paulo apressado, chegava aos 140 km por hora em algumas retas da estrada e eu brigava. Como ele dizia não acreditar tive que documentar com uma foto: 



Por el camino no llegó a llover, pero igualmente nos apareció un lindo arco iris y, como las chicas dormian, le saque fotito para que lo vieran.

Pelo caminho não chegou a chover, mas igualmente apareceu um lindo arco-iris e, como as meninas dormiam, tirei foto para que o vissem.


A la tardecita, casi noche, llegamos a Salvador, al Fiesta Bahia Hotel, en el barrio de Pituba, que teníamos reservado. Como estabamos medio muertos de cansancio cenamos en el mismo hotel y nos fuimos a dormir.

De tardinha, quase noite, chegamos em Salvador, no hotel Fiesta Bahia, no bairro de Pituba, que tinhamos reservado. Como estavamos meio mortos de cansaço jantamos no proprio hotel e fomos dormir.

No hay comentarios.:

Publicar un comentario

Trancoso 2021

 El Viaje De última hora decidimos que pasariamos 7 dias en Trancoso, sur de Bahia. De 7 a 14 de agosto. Pero, un poco por el Covid-19 y otr...